Πέρασαν 20 χρόνια από τότε που ο Sir Tim Berners-Lee δημιούργησε τον παγκόσμιο ιστό. Από το 1989 έως το 2000 αυξανόταν εκθετικά. Όμως, στις αρχές του 21ου' αιώνα παρουσιάστηκε μια μεγάλη πτώση του διαδικτύου που ίσως ήταν αποτέλεσμα του στατικού περιεχομένου των ιστοσελίδων και της μη διαδραστικότητας με τον χρήστη. Τότε βγήκε ο άσος από το μανίκι τους, ονόματι web 2.0.
Έτσι, για παράδειγμα, μπορούμε να δημοσιεύσουμε στο κόσμο κάθε σκέψη μας στο Twitter, να βρίσουμε πολιτικούς στο Blogger, να απεικονίσουμε τη ζωή μας στο Facebook και να πουλήσουμε ή να αγοράσουμε μικροπράγματα στο eBay. Και όλο αυτό το διάστημα, το Google, το μεγαλύτερο εμπορικό σήμα στο γαλαξία όπως είδαμε και σε προηγούμενο post, θα παρακολουθεί όλα όσα κάνουμε. Το Google γνωρίζει το τόπο κατοικίας μας, μαθαίνει τις προτιμήσεις μας και εντοπίζει τις κινήσεις μας ώστε να μπορεί να κατευθύνει τις διαφημίσεις του σε μας και μόνο εμάς. Μας αρέσει ή όχι το web 2.0 θα αλλάξει το τρόπο που σκεφτόμαστε.
Το βασικό χαρακτηριστικό του Web 2.0, αυτή τη στιγμή, είναι η έντονη επικέντρωση στο άτομο. Η εξουσία της Google πηγάζει από την ικανότητά της να μη διαφημίζει σε ομάδες πληθυσμού, αλλά σε άτομα. Blogging, tweeting και Facebooking δίνουν όλα την άνευ προηγουμένου ευκαιρία για ανόητες συζητήσεις εις μάκρος με ολόκληρο τον κόσμο.
Αυτό, θα μου απαντούσε κάποιος, είναι η απόλυτη ελευθερία έκφρασης του ατόμου. Ίσως. Αλλά ίσως και να καταστρέφει θεσμούς και δομές που μπορούν να κάνουν πολύ περισσότερα από ένα άτομο.
Στη πραγματικότητα το διαδίκτυο είναι υπέροχο, αλλά είναι και ένας επιδρομέας της ιδιωτικής μας ζωής, πορνό, ένας on-line οίκος ανοχής, ένας τρόπος για να βγάλεις χρήματα εις βάρος άλλον ή να πουλήσεις ένα άχρηστο ή πλαστό προϊών χρησιμοποιώντας τεχνάσματα.
0 σχόλια
Δημοσίευση σχολίου